Sosiokulturelle perspektiv

Denne veka har eg lært ein del om det sosiokulturelle synet på læring, og ein del om ein mann som heitte Lev Vygotskij. Det sosiokulturelle perspektivet tar utgangspunkt i at læring skjer som ein sosial og kulturell prosess, og ikkje individuelt. Det individuelle er eit resultat av sosialt samspel. Denne teorien fokuserer på elevens læring, men understrekar også kor viktig rolla læraren har som veileder og støtte.

Lev Vygotskij var ein pedagogisk tenkjar og psykolog. Han bygde opp ein psykologi på eit marxistisk grunnlag. Dei sosiokulturelle perspektiva vi har i dag byggjer mykje på Vygotskij sin psykologi.

Vygotskij meiner at språk er den viktigaste reiskapen som vi menneske har. Han seier at språket ikkje er noko vi eiger, men noko som samfunnet har skapt. Dette avgjer altså korleis vi ser på verden rundt oss. Språk fungerer både innover og utover, altså er det både internalisering og eksternalisering.

Internalisering: Det vil seia å ta noko til seg. Ein tilegnar seg noko ifrå omgivnadene, til dømes viss ein lærer seg eit nytt språk.

Eksternalisering: Det vil seie å gi noko frå seg. Ein gir frå seg tankar, følelsar, språk ein har inni seg, og deler det med omgivnadene.
Vygotskij meiner og at all utvikling og kunnskap først skjer sosialt, og så individuelt. Utviklinga skjer to gangar og på to plan, først ilag med andre, og så på eiga hand etterpå.

I dagens samfunn er dei sosiokulturelle perspektiva ganske aktuelle. Eg synes sjølv det er ein grei læringsteori, og synes det er viktig at elevane kjem fram i lyset. Eg synes ein bør gjere mest mogleg for å prøve å forstå elevane betre, og korleis dei tenkjer.